همیشه از بچگی برام خیلی از حرکات دیگران برایم سوال بود.
تو عروسی ها همیشه با خودم می گفتم همه کسانی که در این تاالر هستند قیافه واقعی و بدون آرایش هم دیگرو دیدن . من اونو دیدم و اون منو دیده و همه همین طور ولی پس
چطور وقتی همین افراد در یک مکان خاصی قرار می گیرند سعی می کنند که همه قیافه خود را تغییر دهند.
همه هم فکر می کنند که زیبا هستند ولی این طور نیست ، چرا چون وقتی در یک جمعی همه چشم های سیاه داشته باشند اگر من چشمانی به عنوان مثال آبی داشته باشم متفاوت و
زیبا در تفکر دیگران هستم ولی وقتی در یک جمعی همه چشم آبی باشند با وارد شدن من هیچ کس نمی گوید عجب چشمانی دارد ؛ چون خود همان هم چشمانی آبی رنگ همانند
من دارند.
مثال عروسی های امروز ماست . همه فکر می کنند که در ذهن دیگران زیبا هستند ولی کذب است. چون افراد دیگر همان جمع هم، قیافه ای مشابه همان دارد.
پس چه دلیلی دارد همه در عروسی انقدر قیافه خود را تغییر می دهند که برای شوهرشان هم متفاوت شوند. ما که قیافه واقعی هم دیگر را دیده ایم پس چه نیاز است در یک مکان
خاص ماسک بر صورت بزنیم تا به اسطالح زیبا شویم ، ما با آرایش کردن شبیه همان قیافه ای هستیم که در خواب از خودمان تصور می کنیم فقط همه ماسک بر صورت زده اند و
فکر می کنند از دیگری زیبا تر هستند ولی این طور نیست.
من با تمیزی مشکلی ندارم ولی آیا ارایش کردن حداقل دو میلیون تومانی برای تمیزی است .
چه دلیلی دارد وقتی در مجلسی دو دختر من را نگاه می کنند و زیر لب حرف می زنند من بروم جلوی آن ها ظاهر نمایی کنم و با حرف زدن یا انجام حرکات سعی بر جلب توجه آن
دختر کنم؟ راستی یه چی بهت بگم اگه برای مردم کار کنی دیگه ام نیست برایشان عرضه اندام کنی انوقت خدا فقط تو را می بیند. فقط تو را ؛ بزار مردم هر چی می خوان بگن.
تا در نظر خلق نگردی کافر در محفل عاشقان مسلمان نشوی
چرا باید اصال خوش حال شوم و با خود بگویم ببین چه کردی که همه دختران برایت حرف می زننند!!!!
چرا وقتی خانومی حرف به من می زند یا ازم کاری می خواهد فکر می کنم از اینکه من را انتخاب کرده منظوری داشته ؟؟!
اصال چرا در مجالس مختلف باید خودم را برای دیگران زیبا کنم ؟
مگر آن ها زیبا هستند که من لذت ببرم که حال آن ها از زیبایی من لذت ببرند؟
چرا باید برای این ها خودم را زیبا کنم؟ به نظرم برا کسی خود را زیبا کن که در زشت ترین حالت هم تو را ببیند!در این صورت درست است و گرنه تو هم مانند عروسک های باربی
هستی تا وقتی زیبا هستی همه می خواهند ولی همین که زیبا ای ات را از دست دادی یا پاره و خراب شوی تنها کسی که نگاهت می کند سوپور دم در کوچه است و نه دیگر کسی!
و اصال چرا با آن وسایل یا لباس هایی که شما می گویید باید زیبا شوم؟
چرا اگر من یک پیژامه بپوشم کسی از من عکس نمی گیرد ولی اگر یک مدلینگ در فرانسه این کار را بکند همه از او تمجید می کنند و مورد بحث قرار می گیرد؟
مشکل از من است یا پیژامه یا از آن مدلینگ یا فرانسه؟؟؟
چرا باید خودم را تزئین کنم با این لباس ها ) کت و شلوار و کربات و پاپیون و ( ، اصال این ها که ابدا کرده مگر شلوار با پیژامه چه فرقی می کند؟ هر دو پارچه، هر دو هم رنگ
،هر دو از یک جنس، فقط یکی به دورش کش است و دیگری کمر بند؟
یا شایدم برای این است که همه بازیگران و دانشمندان و تمداران و خواننده ها و. کت و شلوار می پوشند ما هم باشد بپوشیم.
چون غربی ها می پوشند ما هم بپوشیم؟ مگر تو نمی دانی ، هر چه از غرب رسد نیت.
چرا تا وقتی یک دخترو می بینی )های( همش دوست داری دنبالش باشی ، پیشش باشی ، تا وقتی که همون دختر می شود همسرت دیگر همچنین حسی نداری ، ان وقت دنبال یک
دختر دیگری و دوست داری با ان باش؟
شاید افکار من مریض است یا اصال افکار که هیچ شاید خوده من مریضم ؛ تو چه می دانی شاید که باشم؟
شاید این افکار کثیف و لجن من است ، شاید که باشد از کجا می دانی؟
خدا کند که این حرف ها در افکار و مغز مریض من باشد و جامعه اینچنین نباشد؟
حتما همین طور است ، انشاءالله
دل نوشته های یک دیوانه.
محمدرضا صادقی نیا
درباره این سایت